Tzaneen, Pilanesberg NP, Johannesburg

Hallo allemaal,

Nou, we zijn inmiddels thuis (een paar uur) maar we zullen jullie nog eerst even bijpraten over de afgelopen dagen.

Wij zijn in Tzaneen op zoek gegaan naar de theeplantage die in de Lonely Planet vermeld stond, Sapekoe. Nou, niks geen Sapekoe gevonden en een heel eind omgereden (in die hitte) maar uiteindelijk wel de teagarden gevonden. Er werd geen rondleiding meer gegeven want er was net een bus toeristen weggegaan. Nou, dan maar van de nood een deugd maken en wat eten en drinken. We hadden vanuit die tuin een prachtig zicht over al die theevelden in de bergen. Wij zitten zo'n 15 km van Tzaneen en het is niet vertrouwd om 's avonds te gaan rijden omdat er allemaal mensen langs de kant van de weg lopen die je niet snel opmerkt. Overal waar we geweest zijn zie je mensen langs de kant van de weg lopen. En waar ze naartoe gaan? Waarschijnlijk gaan ze naar hun werk of komen ze er vandaan maar soms is er in de wijde omtrek geen huisje/hutje te bekennen. Die mensen sjouwen wat af. Triest eigenlijk. En natuurlijk alleen de zwarte bevolking.

Goed, de volgende dag dus naar Pilanesberg. Dit zou een lange rit worden, ruim 500 km. Het was wederom baie warm. Aangekomen in het Nationale Park van Pilanesberg park en na het inchecken op zoek naar ons chalet. Chalet gevonden en auto geparkeerd en de hele handel weer uitgeladen. Ons laatste stekkie voor 2 nachten. We hadden 's middags in een groot winkelcentrum al warm gegeten omdat we niet wisten of het diner in het park buffet of a la carte zou zijn. Bleek dus a la carte maar we hadden 's avonds ook niet zoveel puf meer om wat te doen. We hebben nog wat gedronken in de bar. Omdat ik de fotocamera's nog in de auto had liggen zijn we nog even bij de auto geweest. Hadden we beter niet kunnen doen want er stond een man op wacht (in z'n auto) en wat bleek... wij stonden op zijn parkeerplek. Wij waren zo druk met het zoeken geweest dat wij niet gezien hebben dat de parkeerplaatsen genummerd waren. Wij stonden op nr. 2 en wij hadden nr. 5. Die man begon toch te schelden en te tieren. Had een of ander onzinverhaal over timesharing en 'zijn' parkeerplaats terwijl die nono nr. 1 had?! En wat scheelde het? Hij moest misschien 3 of 4 meter verder lopen. Ondanks onze excuses ging ie maar door. Nou ja, dan ben je bij ons aan het verkeerde adres natuurlijk. Ons plek was ook bezet dus wij parkeerden maar op nr. 6. Hier hebben we natuurlijk ook nog even een opmerking over gemaakt tegen die man, dat je over zoiets niet zo moeilijk moet doen als je vakantie hebt. Maar hij wist niet van ophouden. Nou, ik (Yvonne) had er genoeg van maar Bert ging nog even door. Ik dacht dat die man ter plekke een hartaanval zou krijgen, zo kwaad was ie. Waarschijnlijk zwaar overspannen en rijp voor de psych. Ik ben doorgelopen naar ons chalet. Ik hoop dat er morgen weer iemand op zijn plaats staat (gemeen he?). Maar als je zo onredelijk bent, dan maak je het er naar.

We kunnen hier zelf weer met de eigen auto door de grote dierentuin rijden dus dat zijn we de volgende dag maar gaan doen. Er schijnt hier erg veel wild te zitten en omdat het niet zo'n groot park is, is de kans dat je dit wild ziet erg groot. Nou, we hebben weer van alles gezien. Weer hordes zebra's en impala's, kudu's, neushoorns, olifanten, waterbokken, springbokken (vindt Bert erg lekker),een suni (een heel kleine antilopesoort), wrattenzwijnen, veel giraffes, nijlpaarden, veel vogels (w.o. weer een visarend, wat zijn die groot) en nog meer kleinere dieren. Op een gegeven moment zag ik in de verte een raar beest lopen, het leek wel een hond. Maar toen ik door de verrekijker keek bleek het een jakhals (black-jacked) te zijn. Hij liep richting impala's maar die hadden hem schijnbaar door want ze spitsten allemaal de oren en keken allemaal dezelfde richting uit. We moesten ertegen racen om op tijd (1900 uur) bij de gate te komen en op het laatste moment zagen we nog een hyena. Het was toen echter al te donker om nog een foto te maken. We waren op tijd het park uit al moesten we nog wel wachten op een mannetjesolifant. Hij stond erg dicht bij de weg en solitaire mannetjesolifanten kunnen erg gevaarlijk zijn. Uiteindelijk was ie iets verder van de weg af dus ramen dicht en voorzichtig erlangs rijden maar wel met die gedachte dat als ie een manouvre maakt we een flinke dot gas moeten geven. Maar hij bleef gelukkig rustig staan eten dus niets aan de hand.

's Avonds in het restaurant gegeten en Bert had de moeilijke keus tussen zebra en impala. Hij heeft gekozen voor impala en het was wel lekker maar het waren chops en geen steak. Leek wel wat op karbonade zei hij (maar daar is hij niet zo dol op?!). De bediening is overdreven vriendelijk hier maar onze 'bedienster' was erg aardig. Ze was eerst zo enthousiast maar een poos later werd ze heel timide. Bleek dat ze net een telefoontje had gehad dat haar grootmoeder was overleden. Erg sneu want het was nog voor tienen en ze moest tot 2300 uur werken. We hadden wel met haar te doen.

De volgende dag, onze laatste dag helaas, zou een lange dag worden. Volgens de Lonely Planet was het de moeite waard om naar het Sun City Hotel (www.suncity.co.za) in Sun City te gaan. Dit is een gigantisch complex dat ooit door ene Sol Kerzner is opgezet. Deze man heeft alles verkocht en heeft een nieuw complex, Atlantis, op de Bahama's opgezet. Na het uitchecken besloten we om weer via de 'dierentuin' te rijden. Het was deze dag bijna 40 graden. De dieren die normaal rondlopen lagen zelfs in de schaduw. De grond zinderde van de hitte. Toch nog wel heel wat dieren gezien. Op een gegeven moment stonden er op een plaats allemaal auto's en dan is er iets bijzonders. Nou, het was iets bijzonders... er liep een cheetah!! Hij was vanaf de een bosje bij de weg (waar wij stonden) het veld ingelopen en wij waren natuurlijk te laat. Hij was een heel eind weg maar met de verrekijker kon je hem zien. Bert heeft een foto gemaakt; hij moest en zou hiervan een foto maken ook al kun je die straks niet zien en wordt het een zoekplaatje. Wij hebben hem nog een tijdje proberen te volgen want er kwamen twee springbokken aangelopen. Dat is net een kostje voor de cheetah. Maar waarschijnlijk waren ze te ver weg of het was hem te warm. Wij konden de cheetah niet terugvinden helaas dus we zijn uiteindelijk maar verder gereden. Via een andere gate hebben we Pilanesberg verlaten om naar Sun City te gaan.

Maar goed, het Sun City Hotel dus. Alleen al om binnen te komen moest je R60 (= bijna €8 pp) betalen. Daarvoor kregen we wel elk een munt van R30 die je kon besteden bij eten of drinken. Toen wilden we naar de Valley of the waves maar toen bleek dat je daar weer apart moest betalen. Nou, we hadden geen idee wat de entree zou zijn maar wij hadden er alweer schoon genoeg van. Niet gezien dus. Bekijken we wel op internet. Er was een gigantische entertainment complex waar bars, restaurants, casino's, amusementshal voor kinderen en volwassenen en nog veel meer ontspanningsmogelijkheden waren. We hebben er toen maar wat gegeten en rond half 6 zijn we richting Johannesburg airport gereden. Dit was nog een trip van 2 uur en we moesten ook nog de huurauto inleveren. Het inchecken moest om uiterlijk 2100 uur gebeuren dus we wilden om 2000 uur op het vliegveld zijn om fatsoenlijk de zaken mbt de huurauto af te handelen. We hadden nog wel wat benzine en we wilden nog een paar liter tanken. Ach, dachten we, we komen nog wel pompen tegen. Nou, niet dus! Op een gegeven moment ging het reservelampje branden en we hadden geen idee hoe ver het nog zou zijn naar een benzinepomp. En we hadden al meer dan 100 km gereden en nergens een pomp. Het was al donker en we waren in de buurt van Pretoria. Het is niet vertrouwd om zomaar ergens een afslag te nemen en te gaan zoeken naar een pomp. Voor hetzelfde geld (of heel wat meer) kom je in een totaal verkeerde wijk terecht en dan heb je echt een probleem. Maar we hadden al heel wat kilometers op reserve gereden en we begonnen 'm toch echt te knijpen. Ik zag voor een afslag ergens een Shell-pomp staan en toen hebben we toch maar besloten om die afslag te nemen. Deuren op slot maar het viel ontzettend mee. Getankt en weer terug naar de snelweg naar het vliegveld. Dat reed een stuk prettiger. De huurauto zonder problemen ingeleverd en toen inchecken. En dan maar weer wachten... Het vliegtuig vertrok maar zo'n 20 minuten te laat (ze beginnen ook veel te laat met boarden voor een 747-400) en dan begint de lange zit. Na het eten heb ik twee slaappilletjes genomen en Bert had twee kleine flesjes wijn gehad als slaapmutsje. Ik heb toch weer een heel aantal uren geslapen en dat was me zonder de pillen niet gelukt. Wij zijn mooi op tijd geland en we hoefden maar 10 minuten op de taxi te wachten. Rond kwart voor een waren we weer thuis en dit is dus echt het einde van een prachtige vakantie.

We zullen t.z.t. foto's van de vakantie op de site zetten en natuurlijk komt er een fotoboek en cd-rom die jullie kunnen zien. By the way, de foto's op de website van Zimbabwe/Botswana zijn echte, door ons gemaakte foto's! Tijdens de vakantie konden we jammer genoeg geen foto's op de site zetten. We waren allang blij als we iets op de weblog konden zetten. De laatste keer konden we niet bij onze emails komen dus dat was erg vervelend.
Totaal hebben we zo'n 6300 km gereden, schadevrij. Bert heeft zijn kilometers voor de rest van het jaar wel gemaakt.

Iedereen bedankt voor de reacties en het meeleven tijdens onze vakantie. We zien jullie wel weer.

Hartelijke groeten, Bert en Yvonne

Timbavati en Tzaneen

Zo, eindelijk weer wat communicatiemogelijkheden. We hadden de afgelopen dagen geen mobiele telefoonontvangst en geen internet. Alles is goed met ons. Het einde begint nu helaas in zicht te komen. Nog even niet aan denken. We gaan maar weer verder met ons verhaal.

Van Hazyview zijn we rechtstreeks naar Timbavati Game Reserve gereden, een privepark aan de rand van het Krugerpark. Het gebied beslaat zo'n 550 ha zegt de Lonely Planet. In ieder geval ging de tocht ernaar toe wel goed. Toen kwamen we bij de ingang van het park en daar was een mooie asfaltweg. We wisten dat dit later over zou gaan in gravel maar ja, gravel en gravel is niet overal het zelfde. Het eerste gravel waar we over moesten was echt weer bar. Hobbelen in de auto, gaten ontwijken en stofhappen van de tegenliggers die veel harder reden dan mocht. Het was aangenaam weer, iets bewolkt maar erg droog. Na het betalen van de entrance fee voor het park en doorhobbelend op het gravel was er plots weer een stuk asfalt, heel vreemd. Toen moesten we afslaan naar onze lodge en dat was nog 6.3 km. Nou, nog erger dan gravel. We worden weer echt (letterlijk) de rimboe ingestuurd. Gravel met 'drempels'... als je een te brede wielbasis hebt dan moet je hierop volgens mij vast blijven zitten. Onze uitlaat tikte ook een paar keer maar dat kan ook komen omdat Bert te hard reed. In ieder geval, we kwamen heel en schadeloos aan bij onze Lodge. Onze ranger, Joggi, stond ons op te wachten en bracht ons naar onze tent. We kregen natuurlijk gelijk een papier mee om in te vullen, een afstandsverklaring van verantwoordelijkheid van de lodge en haar personeel. Andere papieren hebben we ook niet gezien! Deze moest je ook invullen voordat je met een safari meeging. We waren om 1300 uur aangekomen en om 1430 zouden we lunchen. Om 1600 uur zou de eerste gamedrive beginnen.
De tent was echt geweldig. Er was een grote veranda voor de ingang van de tent met uitzicht op de rivier ervoor. Binnenin was het helemaal compleet, net een gewone hotelkamer. Achter de tent was een stenen hokje waar de douche, wastafel en toilet waren. Hier zouden we best een poosje kunnen bivakkeren. Tijdens de lunch ontmoetten we nog een groep van 4 en een stel Nederlanders. Zij bleken hier ook allemaal voor het eerst te zijn. Na de (goede) lunch nog even wat in de tent gehangen en daarna op safari. De Nederlanders waren allemaal bij elkaar ingedeeld. De meesten hadden zich warm gekleed want het was niet bloedheet en de drive zou tot 1900 uur duren en het waaide ook behoorlijk hard. Jeffrey was onze 'spoorzoeker' en Joggi zoals gezegd onze ranger, met geweer. De eerste gamedrive was een success. We hebben een olifant, twee (weer zusters) leeuwinnen, en andere dieren waaronder steenbok, duiker en weer impala's (daar is volgens ons een overschot van) gezien. Tot slot de klapper: een luipaard van twee jaar oud. Wat een prachtig dier om te zien. Hij lag een eindje van ons af en met de verrekijker kon je hem heel goed bekijken. Wat ons betreft was de gamedrive zeer geslaagd al hadden we natuurlijk ook nog graag een mannetjesleeuw willen zien. Olifanten lijken er heel weinig te zijn ondanks de vele poep die je wel ziet liggen. Neushoorns zijn hier niet veel en die hebben we ook niet gezien.

Na de gamedrive gingen we rond 2000 uur eten. Niet bij het kampvuur omdat het op die plek nu te fris was. Na het eten bleven we met het Nederlandse stel nog even zitten. De lichten werden letterlijk uitgedaan (het was 2200 uur ongeveer), m.a.w. graag opzouten. We werden onder begeleiding teruggebracht naar onze tent. Ze hebben een aantal 'huisbuffels' maar in de rivier voor onze tent komen ook nijlpaarden (hippo's) en krokodillen voor. Ze nemen schijnbaar geen risico al vinden wij het wel wat overdreven. Het bleek dat de vorige nacht ook een luipaard door het kamp had gebanjerd en er spookten ook hyena's rond.
De volgende morgen vroeg (en het was echt vroeg: 0500 uur) op, een kopje koffie/thee en dan op gamedrive. Na de gamedrive ontbijten. Dit was dus het schema dat we twee dagen hadden. We hebben op de gamedrives o.a. zebra's, giraffes, waterbokken (kringgat genoemd door Afrikaners omdat het net lijkt of hij een witte WC-bril rond zijn kont heeft), kudu's, buffels, bushmonkey, bavianen, krokodillen, nijlpaarden in de rivier voor ons, wrattenzwijnen, jonge hyena's (al zo klein ze zijn: oerlelijk) en nog meer klein spul zoals hazen, vogels (al is een slangarend niet echt klein te noemen). We zagen ook nog een black mamba van 40 cm. Deze kunnen zo'n 3 meter worden met een doorsnee van 8 cm. Dit is een zeer giftige slang. Inlanders zeiden in Botswana dat je na een beet nog tijd had om een sigaret te roken en dan was het over en uit. Maar we hebben qua luipaarden 3 op 4 gescoord. In de tweede gamedrive (ochtend) kregen we een luipaard te zien, een volwassen mannetje. We stonden er echt met onze neus op. En wat doet Yvonne, nog niet helemaal wakker. Laat de zonnebril op de grond vallen, naast de truck. Nou, de ranger ging er echt niet uit maar hij manouvreerde de auto zo dat hij op de passagierskant ging zitten, deur openmaakte en mijn bril pakte. Gelukkig, hij heel en ik mijn bril terug. Het luipaard deed of het hem niet aanging, ze trekken zich niets van ons aan maar dit geldt ook voor leeuwen en olifanten. De derde gamedrive (avond) kregen we een vrouwtjes luipaard te zien die bezig was met het jagen. Ze had een impala op het oog en het was prachtig om te zien hoe ze haar lichaam aanspande, vooruit sloop, ging liggen en een kansberekening maakte. Als ze zou missen, dan kost haar dat te veel energie. De spoorzoeker scheen met een rood filter voor de lamp omdat de dieren dit helemaal niet merken en hier geen last van hebben. Helaas kwam er een andere groep aan die het nodig vond om met het volle licht het luipaard te beschijnen en de passagiers (Duitsers) konden hun kwek niet houden. Wij zijn weggegaan want anders werd natuurlijk ons eten koud. We hebben Joggi na het eten gevraagd hoe het was afgelopen; ze had hem gemist zei hij. Dit kwam doordat de impala meer aandacht had voor de auto's en daardoor was het natuurlijk evenwicht verstoord. Erg jammer dat we geen kill mee hebben kunnen maken al moet ik zeggen of ik niet weet of ik het wel had kunnen afkijken.
Al met al was het met onze groep Nederlanders wel gezellig voor twee dagen. Maar om 5 uur opstaan...

Na de laatste gamedrive op 1/11 was het ontbijten, afscheid nemen, uitchecken en weer terug hobbelen naar de ingang van de gate. We moesten naar Tzaneen, Sherwood's Country house en dat was niet zo'n hele lange trip. Er is daar in de buurt niet zo heel veel te beleven. Als je meer wilt zien en weten over de regenkoningin en de Venda, dan moeten we weer een heel eind naar het noorden reizen en daar hebben we eigenlijk geen zin in. Als we naar Pilanesberg NP moeten hebben we ook al een lange dag dus maar even rustig aan doen. Het hotel is niet echt gezellig en er zijn ook niet veel gasten. Rare manier van doen bij het eten, net of ze onzeker zijn of zo. En er was een jongen alleen die na de soep bekend maakte dat hij van een of andere board was, dit was een audit, m.a.w. de eigenaar werd gecontroleerd op kamers, eten etc. Surprise! De eigenaar werd er volgens mij een beetje nerveus van.
We zijn maar vroeg gaan slapen want we waren natuurlijk al vanaf 5 uur op.

Oh ja, wat nog wel leuk is om te vermelden: Bert wilde gisteren in het zwembadje bij het hotel. Hij stond er nog maar met zijn knieen in en klaagde dat het koud was. Hij deed nog voorzichtig een stap naar beneden en toen kwam er een van de meisjes van het personeel aanlopen en die begon te lachen; ze sloeg bijna dubbel want ze vond het schijnbaar een leuk tafereel. Bert riep nog naar haar 'It's cold' en zij zei 'Yes, I know'. De gekleurde Afrikanen doen hun mutsen pas af bij 30+ dus bij hen is het al snel koud maar goed, Bert vond het in dit geval ook niet warm.

We zitten nu in Tzaneen zelf in een postkantoor te internetten. We gaan straks nog naar een theeplantage (zal aan je denken Bertie) voor een soort rondleiding en misschien nog wel een high tea. Het was vanmorgen om 8 uur al bloedheet (30+ in de zon) dus dat belooft nog wat vandaag.
Nou, dit was het voorlopig weer. Morgen gaan we dus naar Pilanesberg NP en we hebben geen idee of we daar mobiel bereik hebben of kunnen internetten. Jullie lezen het wel. Allemaal de groeten en tot mails/spreeks.