Oudtshoorn, Graaff Reinet en Bloemfontein

We zijn weer in de lucht. Als jullie een gewone email willen sturen (dus niet via de weblog) doe het dan via de tiscali-mail. Dan hoeven we maar 1 webmail te openen en deze lukt soms zelfs niet. Zoooooo langzaam.
We lopen een eindje achter dus van start maar. Maandag gingen we dus van Oudtshoorn naar Graaff Reinet. Dit was een lange rit (370km ongeveer) en de eerste stop was in Willowmore voor een kop koffie bij een vreemde mevrouw.. Verder was er in het dorp niet veel te doen dus maar door. We zijn de rest van de rit bijna in een keer doorgereden. We hebben nog een foto van het begin van de Great Karoo. Het lijkt wel een maanlandschap, erg kaal. Aangekomen in Graaff Reinet redelijk snel het guesthouse 'Andries Stockenstrom'. Een beetje een rare ontvangst door een kokkie. We kregen een kop koffie en toen maar op weg naar the valley of desolation. We zijn hier maar een dag. Op weg naar the valley was er eerst nog een gedeelte van een natuurpark. Er zijn er een stuk of 4 bij elkaar. The valley vond ik niet zo bijzonder want eigenlijk is de hele omgeving zo kaal. Het waaide daar behoorlijk en het weer was bewolkt en regenachtig. Na the valley zijn we nog een game viewing zone ingegaan. Dit is een gebied waar je zelf met de auto door mag rijden en waar buffels, wilde- en hartebeesten, springbokken, gemsbokken, zebra's en andere kleinere dieren te zien zijn. We hebben een heel aantal van de grote dieren gezien. Ook zebra's maar dan wel met de verrekijker; die stonden heel ver weg. Dit was een leuk maar hobbelig ritje over grind/gravel. Toen weer terug naar het guesthouse. Inmiddels was de eigenaresse daar en toen kregen we een hele andere ontvangst. We kregen een karafje wijn en konden gaan zitten. Ze gaf enige uitleg en ze stelde ons voor aan onze buurman Christiaan, een Afrikaner die op zakenreis was. We werden tussen 19.00-19.30 uur verwacht op het terrasje voor een aperitiefje en we schoven aan bij Christiaan. Hij sprak in het Afrikaans (de eigenaresse Beatrice trouwens ook, erg leuk mens) en wij in het Nederlands met af en toe een woordje Afrikaans. Baie leuk. Christiaan heeft voor ons een wijntje uitgezocht en Beatrice kwam langs voor het menu. Uiteindelijk hebben we weer verschrikkelijk lekker gegeten en hele interessante gesprekken gehad met Christiaan. Het is te veel om nu allemaal te vertellen. Toen we na het eten weer op de kamer kwamen stond er een karafje water, een chocolaatje, het bed was opengeslagen en de lampjes in de kamer brandden. Service van de zaak.
De volgende morgen op tijd op want het is een nog langere trip dan gisteren. Op naar de Oude Kraal, 35km onder Bloemfontein. De dag begon met regen en dat was erg jammer want ik had nog wat foto's willen maken. Even geld gehaald, getankt en toen op weg. We kwamen door bergpassen van bijna 1800 mtr hoogte. En veel regen. De Zuid-Afrikanen zijn blij met de regen want de winter is veel te droog geweest. En nu komt de zomer er aan dus dat wordt moeilijk. Verder was er onderweg niet zo heel veel te zien. Ja, mooie landschappen die nu wat meer 'safari-achtig' worden maar het is iedere keer anders. Op foto's zal het voor jullie allemaal hetzelfde lijken. Uiteindelijk dus bij onze afslag aangekomen en nu zouden we 7km gravel/grind krijgen. We slingerden de rimboe in en we dachten: Waar komen we nu terecht? Het was echter de moeite waard maar er is in de verre omtrek geen winkel, geen huizen, niets. Je bent dus helemaal afhankelijk van het guesthouse. Het diner was inbegrepen en het was een 6(!)-gangen diner. In Graaff Reinet al zo lekker gegeten en nu dit weer. Dit wordt een drama en we moeten thuis op dieet denk ik. Het eten was heerlijk maar dit is ook een van de 'Good Cooks'-organisatie waar schijnbaar goede chefkoks bij aangesloten zijn. Beatrice was ook een van hen. Er liep op het terrein een eland rond. Je kon er in de buurt komen (Bert heeft hem zelfs geaaid) maar is ook niet helemaal betrouwbaar. De Oude Kraal is een nog werkende farm uit 1885 maar daar hebben wij verder niet zoveel van gezien. Wel veel ongedierte.

Vanmorgen na het ontbijt dus vertrokken naar Bloemfontein. Toen Bert de tassen in de auto zette stond er een mannetje bij de auto. Hij had de auto gewassen (ongevraagd maar het was wel nodig) en wilde natuurlijk graag vangen. De emmers en een potje met geld stonden naast de auto zodat we het vooral maar zouden zien. Hij was gelukkig met z'n tip. Nu zitten we dus in Bloemfontein te internetten. We hebben geen idee of we in het hotel van vanavond kunnen internetten dus voor de zekerheid nu maar. Dan hebben jullie weer wat leesvoer. Alles is nog steeds goed met ons dus no worries. Tot de volgende keer.

Wilderness en Oudtshoorn (e.o.)

Daar zijn we weer (voor de 2e keer voor ons). Had ik net een heel verhaal getikt, post ie 'm niet. Dus nog maar een keer.
Gisteren dus van Wilderness naar Oudtshoorn gereden via de Outeniqua-pas. Een hele mooie route maar het was maar een korte rit dus rond 13.00 uur stonden we al bij ons guesthouse Oakdene in Oudtshoorn. We konden kiezen uit drie kamers en we hebben de grootste (met een erker waar je in kunt zitten) genomen. 's Middags nog even wat rondgereden en naar een waterval geweest via een 7 km lange gravel/grindweg. Die waterval.. tja, het was geen Vic falls natuurlijk. Maar wij zijn wat dat betreft natuurlijk verwend. 's Avonds bij de overburen gegeten. Met z'n tweetjes ben je heel wat sneller klaar dan met een hele groep. Wij kunnen ons eten in krap anderhalf uur binnenkrijgen.
Vandaag via de Swartberg-pas naar Prins Albert gereden. De pas was prachtig, heel hoog, soms heel smal en steil en niet iets voor mensen met hoogtevrees. Er is bijna geen bescherming aan de zijkanten. Prins Albert is een stadje met veel Kaaps/Nederlandse en Victoriaanse architectuur. Aangezien we dit al in Tulbag hadden gezien hebben we alleen even door het plaatsje gereden. Het was daar erg heet. Via de Meihringpoort (ook erg mooi), een waterval en het plaatsje 'De Rust' zijn we weer naar Oudtshoorn gegaan. Vandaag zo'n 190 km gereden, totaalstand is nu 1950 km. En ja... Yvonne heeft ook links gereden. Alles overleefd. Het was ook maar een klein stukje rechte weg. De eerste keer afslaan gingen de ruitenwissers aan. De tweede afslag ging goed en schakelen ging ook wel. Alleen mijn hersens zijn sneller dan het schakelen. Normaal schakel ik snel maar nu duurt het even iets langer. Dan wil de voet wel eens even iets te vroeg van de koppeling gaan. Maar goed, we maken er nu maar weer een eind aan want we moeten eten. Allemaal de hartelijke groeten en mail ons! Vinden we echt leuk.