Timbavati en Tzaneen

Zo, eindelijk weer wat communicatiemogelijkheden. We hadden de afgelopen dagen geen mobiele telefoonontvangst en geen internet. Alles is goed met ons. Het einde begint nu helaas in zicht te komen. Nog even niet aan denken. We gaan maar weer verder met ons verhaal.

Van Hazyview zijn we rechtstreeks naar Timbavati Game Reserve gereden, een privepark aan de rand van het Krugerpark. Het gebied beslaat zo'n 550 ha zegt de Lonely Planet. In ieder geval ging de tocht ernaar toe wel goed. Toen kwamen we bij de ingang van het park en daar was een mooie asfaltweg. We wisten dat dit later over zou gaan in gravel maar ja, gravel en gravel is niet overal het zelfde. Het eerste gravel waar we over moesten was echt weer bar. Hobbelen in de auto, gaten ontwijken en stofhappen van de tegenliggers die veel harder reden dan mocht. Het was aangenaam weer, iets bewolkt maar erg droog. Na het betalen van de entrance fee voor het park en doorhobbelend op het gravel was er plots weer een stuk asfalt, heel vreemd. Toen moesten we afslaan naar onze lodge en dat was nog 6.3 km. Nou, nog erger dan gravel. We worden weer echt (letterlijk) de rimboe ingestuurd. Gravel met 'drempels'... als je een te brede wielbasis hebt dan moet je hierop volgens mij vast blijven zitten. Onze uitlaat tikte ook een paar keer maar dat kan ook komen omdat Bert te hard reed. In ieder geval, we kwamen heel en schadeloos aan bij onze Lodge. Onze ranger, Joggi, stond ons op te wachten en bracht ons naar onze tent. We kregen natuurlijk gelijk een papier mee om in te vullen, een afstandsverklaring van verantwoordelijkheid van de lodge en haar personeel. Andere papieren hebben we ook niet gezien! Deze moest je ook invullen voordat je met een safari meeging. We waren om 1300 uur aangekomen en om 1430 zouden we lunchen. Om 1600 uur zou de eerste gamedrive beginnen.
De tent was echt geweldig. Er was een grote veranda voor de ingang van de tent met uitzicht op de rivier ervoor. Binnenin was het helemaal compleet, net een gewone hotelkamer. Achter de tent was een stenen hokje waar de douche, wastafel en toilet waren. Hier zouden we best een poosje kunnen bivakkeren. Tijdens de lunch ontmoetten we nog een groep van 4 en een stel Nederlanders. Zij bleken hier ook allemaal voor het eerst te zijn. Na de (goede) lunch nog even wat in de tent gehangen en daarna op safari. De Nederlanders waren allemaal bij elkaar ingedeeld. De meesten hadden zich warm gekleed want het was niet bloedheet en de drive zou tot 1900 uur duren en het waaide ook behoorlijk hard. Jeffrey was onze 'spoorzoeker' en Joggi zoals gezegd onze ranger, met geweer. De eerste gamedrive was een success. We hebben een olifant, twee (weer zusters) leeuwinnen, en andere dieren waaronder steenbok, duiker en weer impala's (daar is volgens ons een overschot van) gezien. Tot slot de klapper: een luipaard van twee jaar oud. Wat een prachtig dier om te zien. Hij lag een eindje van ons af en met de verrekijker kon je hem heel goed bekijken. Wat ons betreft was de gamedrive zeer geslaagd al hadden we natuurlijk ook nog graag een mannetjesleeuw willen zien. Olifanten lijken er heel weinig te zijn ondanks de vele poep die je wel ziet liggen. Neushoorns zijn hier niet veel en die hebben we ook niet gezien.

Na de gamedrive gingen we rond 2000 uur eten. Niet bij het kampvuur omdat het op die plek nu te fris was. Na het eten bleven we met het Nederlandse stel nog even zitten. De lichten werden letterlijk uitgedaan (het was 2200 uur ongeveer), m.a.w. graag opzouten. We werden onder begeleiding teruggebracht naar onze tent. Ze hebben een aantal 'huisbuffels' maar in de rivier voor onze tent komen ook nijlpaarden (hippo's) en krokodillen voor. Ze nemen schijnbaar geen risico al vinden wij het wel wat overdreven. Het bleek dat de vorige nacht ook een luipaard door het kamp had gebanjerd en er spookten ook hyena's rond.
De volgende morgen vroeg (en het was echt vroeg: 0500 uur) op, een kopje koffie/thee en dan op gamedrive. Na de gamedrive ontbijten. Dit was dus het schema dat we twee dagen hadden. We hebben op de gamedrives o.a. zebra's, giraffes, waterbokken (kringgat genoemd door Afrikaners omdat het net lijkt of hij een witte WC-bril rond zijn kont heeft), kudu's, buffels, bushmonkey, bavianen, krokodillen, nijlpaarden in de rivier voor ons, wrattenzwijnen, jonge hyena's (al zo klein ze zijn: oerlelijk) en nog meer klein spul zoals hazen, vogels (al is een slangarend niet echt klein te noemen). We zagen ook nog een black mamba van 40 cm. Deze kunnen zo'n 3 meter worden met een doorsnee van 8 cm. Dit is een zeer giftige slang. Inlanders zeiden in Botswana dat je na een beet nog tijd had om een sigaret te roken en dan was het over en uit. Maar we hebben qua luipaarden 3 op 4 gescoord. In de tweede gamedrive (ochtend) kregen we een luipaard te zien, een volwassen mannetje. We stonden er echt met onze neus op. En wat doet Yvonne, nog niet helemaal wakker. Laat de zonnebril op de grond vallen, naast de truck. Nou, de ranger ging er echt niet uit maar hij manouvreerde de auto zo dat hij op de passagierskant ging zitten, deur openmaakte en mijn bril pakte. Gelukkig, hij heel en ik mijn bril terug. Het luipaard deed of het hem niet aanging, ze trekken zich niets van ons aan maar dit geldt ook voor leeuwen en olifanten. De derde gamedrive (avond) kregen we een vrouwtjes luipaard te zien die bezig was met het jagen. Ze had een impala op het oog en het was prachtig om te zien hoe ze haar lichaam aanspande, vooruit sloop, ging liggen en een kansberekening maakte. Als ze zou missen, dan kost haar dat te veel energie. De spoorzoeker scheen met een rood filter voor de lamp omdat de dieren dit helemaal niet merken en hier geen last van hebben. Helaas kwam er een andere groep aan die het nodig vond om met het volle licht het luipaard te beschijnen en de passagiers (Duitsers) konden hun kwek niet houden. Wij zijn weggegaan want anders werd natuurlijk ons eten koud. We hebben Joggi na het eten gevraagd hoe het was afgelopen; ze had hem gemist zei hij. Dit kwam doordat de impala meer aandacht had voor de auto's en daardoor was het natuurlijk evenwicht verstoord. Erg jammer dat we geen kill mee hebben kunnen maken al moet ik zeggen of ik niet weet of ik het wel had kunnen afkijken.
Al met al was het met onze groep Nederlanders wel gezellig voor twee dagen. Maar om 5 uur opstaan...

Na de laatste gamedrive op 1/11 was het ontbijten, afscheid nemen, uitchecken en weer terug hobbelen naar de ingang van de gate. We moesten naar Tzaneen, Sherwood's Country house en dat was niet zo'n hele lange trip. Er is daar in de buurt niet zo heel veel te beleven. Als je meer wilt zien en weten over de regenkoningin en de Venda, dan moeten we weer een heel eind naar het noorden reizen en daar hebben we eigenlijk geen zin in. Als we naar Pilanesberg NP moeten hebben we ook al een lange dag dus maar even rustig aan doen. Het hotel is niet echt gezellig en er zijn ook niet veel gasten. Rare manier van doen bij het eten, net of ze onzeker zijn of zo. En er was een jongen alleen die na de soep bekend maakte dat hij van een of andere board was, dit was een audit, m.a.w. de eigenaar werd gecontroleerd op kamers, eten etc. Surprise! De eigenaar werd er volgens mij een beetje nerveus van.
We zijn maar vroeg gaan slapen want we waren natuurlijk al vanaf 5 uur op.

Oh ja, wat nog wel leuk is om te vermelden: Bert wilde gisteren in het zwembadje bij het hotel. Hij stond er nog maar met zijn knieen in en klaagde dat het koud was. Hij deed nog voorzichtig een stap naar beneden en toen kwam er een van de meisjes van het personeel aanlopen en die begon te lachen; ze sloeg bijna dubbel want ze vond het schijnbaar een leuk tafereel. Bert riep nog naar haar 'It's cold' en zij zei 'Yes, I know'. De gekleurde Afrikanen doen hun mutsen pas af bij 30+ dus bij hen is het al snel koud maar goed, Bert vond het in dit geval ook niet warm.

We zitten nu in Tzaneen zelf in een postkantoor te internetten. We gaan straks nog naar een theeplantage (zal aan je denken Bertie) voor een soort rondleiding en misschien nog wel een high tea. Het was vanmorgen om 8 uur al bloedheet (30+ in de zon) dus dat belooft nog wat vandaag.
Nou, dit was het voorlopig weer. Morgen gaan we dus naar Pilanesberg NP en we hebben geen idee of we daar mobiel bereik hebben of kunnen internetten. Jullie lezen het wel. Allemaal de groeten en tot mails/spreeks.