Zuid-Afrika 2010

Op 3 september 2010 gaan we opnieuw naar Zuid-Afrika. Een aantal plaatsen zijn hetzelfde, een aantal plaatsen zijn nieuw.

Hiervoor hebben we ook een weblog gemaakt: http://allaroundafrica-zuid-afrika2010.blogspot.com.

Tzaneen, Pilanesberg NP, Johannesburg

Hallo allemaal,

Nou, we zijn inmiddels thuis (een paar uur) maar we zullen jullie nog eerst even bijpraten over de afgelopen dagen.

Wij zijn in Tzaneen op zoek gegaan naar de theeplantage die in de Lonely Planet vermeld stond, Sapekoe. Nou, niks geen Sapekoe gevonden en een heel eind omgereden (in die hitte) maar uiteindelijk wel de teagarden gevonden. Er werd geen rondleiding meer gegeven want er was net een bus toeristen weggegaan. Nou, dan maar van de nood een deugd maken en wat eten en drinken. We hadden vanuit die tuin een prachtig zicht over al die theevelden in de bergen. Wij zitten zo'n 15 km van Tzaneen en het is niet vertrouwd om 's avonds te gaan rijden omdat er allemaal mensen langs de kant van de weg lopen die je niet snel opmerkt. Overal waar we geweest zijn zie je mensen langs de kant van de weg lopen. En waar ze naartoe gaan? Waarschijnlijk gaan ze naar hun werk of komen ze er vandaan maar soms is er in de wijde omtrek geen huisje/hutje te bekennen. Die mensen sjouwen wat af. Triest eigenlijk. En natuurlijk alleen de zwarte bevolking.

Goed, de volgende dag dus naar Pilanesberg. Dit zou een lange rit worden, ruim 500 km. Het was wederom baie warm. Aangekomen in het Nationale Park van Pilanesberg park en na het inchecken op zoek naar ons chalet. Chalet gevonden en auto geparkeerd en de hele handel weer uitgeladen. Ons laatste stekkie voor 2 nachten. We hadden 's middags in een groot winkelcentrum al warm gegeten omdat we niet wisten of het diner in het park buffet of a la carte zou zijn. Bleek dus a la carte maar we hadden 's avonds ook niet zoveel puf meer om wat te doen. We hebben nog wat gedronken in de bar. Omdat ik de fotocamera's nog in de auto had liggen zijn we nog even bij de auto geweest. Hadden we beter niet kunnen doen want er stond een man op wacht (in z'n auto) en wat bleek... wij stonden op zijn parkeerplek. Wij waren zo druk met het zoeken geweest dat wij niet gezien hebben dat de parkeerplaatsen genummerd waren. Wij stonden op nr. 2 en wij hadden nr. 5. Die man begon toch te schelden en te tieren. Had een of ander onzinverhaal over timesharing en 'zijn' parkeerplaats terwijl die nono nr. 1 had?! En wat scheelde het? Hij moest misschien 3 of 4 meter verder lopen. Ondanks onze excuses ging ie maar door. Nou ja, dan ben je bij ons aan het verkeerde adres natuurlijk. Ons plek was ook bezet dus wij parkeerden maar op nr. 6. Hier hebben we natuurlijk ook nog even een opmerking over gemaakt tegen die man, dat je over zoiets niet zo moeilijk moet doen als je vakantie hebt. Maar hij wist niet van ophouden. Nou, ik (Yvonne) had er genoeg van maar Bert ging nog even door. Ik dacht dat die man ter plekke een hartaanval zou krijgen, zo kwaad was ie. Waarschijnlijk zwaar overspannen en rijp voor de psych. Ik ben doorgelopen naar ons chalet. Ik hoop dat er morgen weer iemand op zijn plaats staat (gemeen he?). Maar als je zo onredelijk bent, dan maak je het er naar.

We kunnen hier zelf weer met de eigen auto door de grote dierentuin rijden dus dat zijn we de volgende dag maar gaan doen. Er schijnt hier erg veel wild te zitten en omdat het niet zo'n groot park is, is de kans dat je dit wild ziet erg groot. Nou, we hebben weer van alles gezien. Weer hordes zebra's en impala's, kudu's, neushoorns, olifanten, waterbokken, springbokken (vindt Bert erg lekker),een suni (een heel kleine antilopesoort), wrattenzwijnen, veel giraffes, nijlpaarden, veel vogels (w.o. weer een visarend, wat zijn die groot) en nog meer kleinere dieren. Op een gegeven moment zag ik in de verte een raar beest lopen, het leek wel een hond. Maar toen ik door de verrekijker keek bleek het een jakhals (black-jacked) te zijn. Hij liep richting impala's maar die hadden hem schijnbaar door want ze spitsten allemaal de oren en keken allemaal dezelfde richting uit. We moesten ertegen racen om op tijd (1900 uur) bij de gate te komen en op het laatste moment zagen we nog een hyena. Het was toen echter al te donker om nog een foto te maken. We waren op tijd het park uit al moesten we nog wel wachten op een mannetjesolifant. Hij stond erg dicht bij de weg en solitaire mannetjesolifanten kunnen erg gevaarlijk zijn. Uiteindelijk was ie iets verder van de weg af dus ramen dicht en voorzichtig erlangs rijden maar wel met die gedachte dat als ie een manouvre maakt we een flinke dot gas moeten geven. Maar hij bleef gelukkig rustig staan eten dus niets aan de hand.

's Avonds in het restaurant gegeten en Bert had de moeilijke keus tussen zebra en impala. Hij heeft gekozen voor impala en het was wel lekker maar het waren chops en geen steak. Leek wel wat op karbonade zei hij (maar daar is hij niet zo dol op?!). De bediening is overdreven vriendelijk hier maar onze 'bedienster' was erg aardig. Ze was eerst zo enthousiast maar een poos later werd ze heel timide. Bleek dat ze net een telefoontje had gehad dat haar grootmoeder was overleden. Erg sneu want het was nog voor tienen en ze moest tot 2300 uur werken. We hadden wel met haar te doen.

De volgende dag, onze laatste dag helaas, zou een lange dag worden. Volgens de Lonely Planet was het de moeite waard om naar het Sun City Hotel (www.suncity.co.za) in Sun City te gaan. Dit is een gigantisch complex dat ooit door ene Sol Kerzner is opgezet. Deze man heeft alles verkocht en heeft een nieuw complex, Atlantis, op de Bahama's opgezet. Na het uitchecken besloten we om weer via de 'dierentuin' te rijden. Het was deze dag bijna 40 graden. De dieren die normaal rondlopen lagen zelfs in de schaduw. De grond zinderde van de hitte. Toch nog wel heel wat dieren gezien. Op een gegeven moment stonden er op een plaats allemaal auto's en dan is er iets bijzonders. Nou, het was iets bijzonders... er liep een cheetah!! Hij was vanaf de een bosje bij de weg (waar wij stonden) het veld ingelopen en wij waren natuurlijk te laat. Hij was een heel eind weg maar met de verrekijker kon je hem zien. Bert heeft een foto gemaakt; hij moest en zou hiervan een foto maken ook al kun je die straks niet zien en wordt het een zoekplaatje. Wij hebben hem nog een tijdje proberen te volgen want er kwamen twee springbokken aangelopen. Dat is net een kostje voor de cheetah. Maar waarschijnlijk waren ze te ver weg of het was hem te warm. Wij konden de cheetah niet terugvinden helaas dus we zijn uiteindelijk maar verder gereden. Via een andere gate hebben we Pilanesberg verlaten om naar Sun City te gaan.

Maar goed, het Sun City Hotel dus. Alleen al om binnen te komen moest je R60 (= bijna €8 pp) betalen. Daarvoor kregen we wel elk een munt van R30 die je kon besteden bij eten of drinken. Toen wilden we naar de Valley of the waves maar toen bleek dat je daar weer apart moest betalen. Nou, we hadden geen idee wat de entree zou zijn maar wij hadden er alweer schoon genoeg van. Niet gezien dus. Bekijken we wel op internet. Er was een gigantische entertainment complex waar bars, restaurants, casino's, amusementshal voor kinderen en volwassenen en nog veel meer ontspanningsmogelijkheden waren. We hebben er toen maar wat gegeten en rond half 6 zijn we richting Johannesburg airport gereden. Dit was nog een trip van 2 uur en we moesten ook nog de huurauto inleveren. Het inchecken moest om uiterlijk 2100 uur gebeuren dus we wilden om 2000 uur op het vliegveld zijn om fatsoenlijk de zaken mbt de huurauto af te handelen. We hadden nog wel wat benzine en we wilden nog een paar liter tanken. Ach, dachten we, we komen nog wel pompen tegen. Nou, niet dus! Op een gegeven moment ging het reservelampje branden en we hadden geen idee hoe ver het nog zou zijn naar een benzinepomp. En we hadden al meer dan 100 km gereden en nergens een pomp. Het was al donker en we waren in de buurt van Pretoria. Het is niet vertrouwd om zomaar ergens een afslag te nemen en te gaan zoeken naar een pomp. Voor hetzelfde geld (of heel wat meer) kom je in een totaal verkeerde wijk terecht en dan heb je echt een probleem. Maar we hadden al heel wat kilometers op reserve gereden en we begonnen 'm toch echt te knijpen. Ik zag voor een afslag ergens een Shell-pomp staan en toen hebben we toch maar besloten om die afslag te nemen. Deuren op slot maar het viel ontzettend mee. Getankt en weer terug naar de snelweg naar het vliegveld. Dat reed een stuk prettiger. De huurauto zonder problemen ingeleverd en toen inchecken. En dan maar weer wachten... Het vliegtuig vertrok maar zo'n 20 minuten te laat (ze beginnen ook veel te laat met boarden voor een 747-400) en dan begint de lange zit. Na het eten heb ik twee slaappilletjes genomen en Bert had twee kleine flesjes wijn gehad als slaapmutsje. Ik heb toch weer een heel aantal uren geslapen en dat was me zonder de pillen niet gelukt. Wij zijn mooi op tijd geland en we hoefden maar 10 minuten op de taxi te wachten. Rond kwart voor een waren we weer thuis en dit is dus echt het einde van een prachtige vakantie.

We zullen t.z.t. foto's van de vakantie op de site zetten en natuurlijk komt er een fotoboek en cd-rom die jullie kunnen zien. By the way, de foto's op de website van Zimbabwe/Botswana zijn echte, door ons gemaakte foto's! Tijdens de vakantie konden we jammer genoeg geen foto's op de site zetten. We waren allang blij als we iets op de weblog konden zetten. De laatste keer konden we niet bij onze emails komen dus dat was erg vervelend.
Totaal hebben we zo'n 6300 km gereden, schadevrij. Bert heeft zijn kilometers voor de rest van het jaar wel gemaakt.

Iedereen bedankt voor de reacties en het meeleven tijdens onze vakantie. We zien jullie wel weer.

Hartelijke groeten, Bert en Yvonne

Timbavati en Tzaneen

Zo, eindelijk weer wat communicatiemogelijkheden. We hadden de afgelopen dagen geen mobiele telefoonontvangst en geen internet. Alles is goed met ons. Het einde begint nu helaas in zicht te komen. Nog even niet aan denken. We gaan maar weer verder met ons verhaal.

Van Hazyview zijn we rechtstreeks naar Timbavati Game Reserve gereden, een privepark aan de rand van het Krugerpark. Het gebied beslaat zo'n 550 ha zegt de Lonely Planet. In ieder geval ging de tocht ernaar toe wel goed. Toen kwamen we bij de ingang van het park en daar was een mooie asfaltweg. We wisten dat dit later over zou gaan in gravel maar ja, gravel en gravel is niet overal het zelfde. Het eerste gravel waar we over moesten was echt weer bar. Hobbelen in de auto, gaten ontwijken en stofhappen van de tegenliggers die veel harder reden dan mocht. Het was aangenaam weer, iets bewolkt maar erg droog. Na het betalen van de entrance fee voor het park en doorhobbelend op het gravel was er plots weer een stuk asfalt, heel vreemd. Toen moesten we afslaan naar onze lodge en dat was nog 6.3 km. Nou, nog erger dan gravel. We worden weer echt (letterlijk) de rimboe ingestuurd. Gravel met 'drempels'... als je een te brede wielbasis hebt dan moet je hierop volgens mij vast blijven zitten. Onze uitlaat tikte ook een paar keer maar dat kan ook komen omdat Bert te hard reed. In ieder geval, we kwamen heel en schadeloos aan bij onze Lodge. Onze ranger, Joggi, stond ons op te wachten en bracht ons naar onze tent. We kregen natuurlijk gelijk een papier mee om in te vullen, een afstandsverklaring van verantwoordelijkheid van de lodge en haar personeel. Andere papieren hebben we ook niet gezien! Deze moest je ook invullen voordat je met een safari meeging. We waren om 1300 uur aangekomen en om 1430 zouden we lunchen. Om 1600 uur zou de eerste gamedrive beginnen.
De tent was echt geweldig. Er was een grote veranda voor de ingang van de tent met uitzicht op de rivier ervoor. Binnenin was het helemaal compleet, net een gewone hotelkamer. Achter de tent was een stenen hokje waar de douche, wastafel en toilet waren. Hier zouden we best een poosje kunnen bivakkeren. Tijdens de lunch ontmoetten we nog een groep van 4 en een stel Nederlanders. Zij bleken hier ook allemaal voor het eerst te zijn. Na de (goede) lunch nog even wat in de tent gehangen en daarna op safari. De Nederlanders waren allemaal bij elkaar ingedeeld. De meesten hadden zich warm gekleed want het was niet bloedheet en de drive zou tot 1900 uur duren en het waaide ook behoorlijk hard. Jeffrey was onze 'spoorzoeker' en Joggi zoals gezegd onze ranger, met geweer. De eerste gamedrive was een success. We hebben een olifant, twee (weer zusters) leeuwinnen, en andere dieren waaronder steenbok, duiker en weer impala's (daar is volgens ons een overschot van) gezien. Tot slot de klapper: een luipaard van twee jaar oud. Wat een prachtig dier om te zien. Hij lag een eindje van ons af en met de verrekijker kon je hem heel goed bekijken. Wat ons betreft was de gamedrive zeer geslaagd al hadden we natuurlijk ook nog graag een mannetjesleeuw willen zien. Olifanten lijken er heel weinig te zijn ondanks de vele poep die je wel ziet liggen. Neushoorns zijn hier niet veel en die hebben we ook niet gezien.

Na de gamedrive gingen we rond 2000 uur eten. Niet bij het kampvuur omdat het op die plek nu te fris was. Na het eten bleven we met het Nederlandse stel nog even zitten. De lichten werden letterlijk uitgedaan (het was 2200 uur ongeveer), m.a.w. graag opzouten. We werden onder begeleiding teruggebracht naar onze tent. Ze hebben een aantal 'huisbuffels' maar in de rivier voor onze tent komen ook nijlpaarden (hippo's) en krokodillen voor. Ze nemen schijnbaar geen risico al vinden wij het wel wat overdreven. Het bleek dat de vorige nacht ook een luipaard door het kamp had gebanjerd en er spookten ook hyena's rond.
De volgende morgen vroeg (en het was echt vroeg: 0500 uur) op, een kopje koffie/thee en dan op gamedrive. Na de gamedrive ontbijten. Dit was dus het schema dat we twee dagen hadden. We hebben op de gamedrives o.a. zebra's, giraffes, waterbokken (kringgat genoemd door Afrikaners omdat het net lijkt of hij een witte WC-bril rond zijn kont heeft), kudu's, buffels, bushmonkey, bavianen, krokodillen, nijlpaarden in de rivier voor ons, wrattenzwijnen, jonge hyena's (al zo klein ze zijn: oerlelijk) en nog meer klein spul zoals hazen, vogels (al is een slangarend niet echt klein te noemen). We zagen ook nog een black mamba van 40 cm. Deze kunnen zo'n 3 meter worden met een doorsnee van 8 cm. Dit is een zeer giftige slang. Inlanders zeiden in Botswana dat je na een beet nog tijd had om een sigaret te roken en dan was het over en uit. Maar we hebben qua luipaarden 3 op 4 gescoord. In de tweede gamedrive (ochtend) kregen we een luipaard te zien, een volwassen mannetje. We stonden er echt met onze neus op. En wat doet Yvonne, nog niet helemaal wakker. Laat de zonnebril op de grond vallen, naast de truck. Nou, de ranger ging er echt niet uit maar hij manouvreerde de auto zo dat hij op de passagierskant ging zitten, deur openmaakte en mijn bril pakte. Gelukkig, hij heel en ik mijn bril terug. Het luipaard deed of het hem niet aanging, ze trekken zich niets van ons aan maar dit geldt ook voor leeuwen en olifanten. De derde gamedrive (avond) kregen we een vrouwtjes luipaard te zien die bezig was met het jagen. Ze had een impala op het oog en het was prachtig om te zien hoe ze haar lichaam aanspande, vooruit sloop, ging liggen en een kansberekening maakte. Als ze zou missen, dan kost haar dat te veel energie. De spoorzoeker scheen met een rood filter voor de lamp omdat de dieren dit helemaal niet merken en hier geen last van hebben. Helaas kwam er een andere groep aan die het nodig vond om met het volle licht het luipaard te beschijnen en de passagiers (Duitsers) konden hun kwek niet houden. Wij zijn weggegaan want anders werd natuurlijk ons eten koud. We hebben Joggi na het eten gevraagd hoe het was afgelopen; ze had hem gemist zei hij. Dit kwam doordat de impala meer aandacht had voor de auto's en daardoor was het natuurlijk evenwicht verstoord. Erg jammer dat we geen kill mee hebben kunnen maken al moet ik zeggen of ik niet weet of ik het wel had kunnen afkijken.
Al met al was het met onze groep Nederlanders wel gezellig voor twee dagen. Maar om 5 uur opstaan...

Na de laatste gamedrive op 1/11 was het ontbijten, afscheid nemen, uitchecken en weer terug hobbelen naar de ingang van de gate. We moesten naar Tzaneen, Sherwood's Country house en dat was niet zo'n hele lange trip. Er is daar in de buurt niet zo heel veel te beleven. Als je meer wilt zien en weten over de regenkoningin en de Venda, dan moeten we weer een heel eind naar het noorden reizen en daar hebben we eigenlijk geen zin in. Als we naar Pilanesberg NP moeten hebben we ook al een lange dag dus maar even rustig aan doen. Het hotel is niet echt gezellig en er zijn ook niet veel gasten. Rare manier van doen bij het eten, net of ze onzeker zijn of zo. En er was een jongen alleen die na de soep bekend maakte dat hij van een of andere board was, dit was een audit, m.a.w. de eigenaar werd gecontroleerd op kamers, eten etc. Surprise! De eigenaar werd er volgens mij een beetje nerveus van.
We zijn maar vroeg gaan slapen want we waren natuurlijk al vanaf 5 uur op.

Oh ja, wat nog wel leuk is om te vermelden: Bert wilde gisteren in het zwembadje bij het hotel. Hij stond er nog maar met zijn knieen in en klaagde dat het koud was. Hij deed nog voorzichtig een stap naar beneden en toen kwam er een van de meisjes van het personeel aanlopen en die begon te lachen; ze sloeg bijna dubbel want ze vond het schijnbaar een leuk tafereel. Bert riep nog naar haar 'It's cold' en zij zei 'Yes, I know'. De gekleurde Afrikanen doen hun mutsen pas af bij 30+ dus bij hen is het al snel koud maar goed, Bert vond het in dit geval ook niet warm.

We zitten nu in Tzaneen zelf in een postkantoor te internetten. We gaan straks nog naar een theeplantage (zal aan je denken Bertie) voor een soort rondleiding en misschien nog wel een high tea. Het was vanmorgen om 8 uur al bloedheet (30+ in de zon) dus dat belooft nog wat vandaag.
Nou, dit was het voorlopig weer. Morgen gaan we dus naar Pilanesberg NP en we hebben geen idee of we daar mobiel bereik hebben of kunnen internetten. Jullie lezen het wel. Allemaal de groeten en tot mails/spreeks.

Hluhluwe, Swaziland en Hazyview

Eindelijk weer een berichtje van ons. Ik zal verder gaan waar we gebleven waren. Na het eten kwamen we uit het restaurant en wat denken jullie? Regenen, niet normaal meer. Wij naar de verzamelplaats voor de gamedrive en de een na de ander cancelde. Uiteindelijk bleven we met 8 man over dus wij zijn van start gegaan. Grote poncho's aan en gaan. Allereerst zagen we een hyena, in zijn eentje. Het schijnen lafaards te zijn alleen maar in een groep kunnen ze gevaarlijk zijn. De regen werd al wat minder en het werd zelfs droog. Blij dat we toch gegaan zijn. We zagen wat impala's, antilopes en meer van dat soort spul maar wij gingen voor de katachtigen. Op een gegeven moment zagen we een hele kudde olifanten met jonkies. We stonden er vrij dicht op. Bert en ik zaten achter in de truck (open truck) en wij voelden iets achter ons. We keken naar de weg die grijs was maar er waren hele grote donkere vlekken... nog meer olifanten, een stuk of drie. Nu konden we niet meer voor- of achteruit maar op zich zijn ze niet gevaarlijk (maar ook niet helemaal ongevaarlijk, daar hebben we nog een verhaal over dat we thuis wel zullen vertellen). Gelukkig gingen ze de bosjes in en voegden zich bij de kudde. Is toch weer wat anders, olifanten bij nacht. We reden weer door en na een poosje hield de truck stil. Twee leeuwinnen (zusters) die volgens de ranger beiden zwanger waren. Er was geen leeuw in de buurt te zien dus dat was wel jammer. Maar we hebben er weer een gescoord voor de big five... nu alleen het luipaard nog. Verder hebben we weinig wild meer gezien en toen we bijna bij het camp waren begon het weer te storten. Toch een mooie tocht gehad.

De volgende dag na het ontbijt vertrokken naar Swaziland. Maar voor we het park uit waren was er nog iets anders interessants. Er waren een paar olifanten in een machtstrijd verwikkeld en natuurlijk midden op de weg. De ene trompetterde en klapperde met zijn oren en ze waren wat aan het duwen en trekken. Het was niet echt serieus want dan gaat het er heel anders aan toe. De rijen aan beide kanten werden steeds langer en na drie kwartier gaf een het op. Eindelijk, nu konden wij verder. Maar dit is toch wel mooi om te zien; wij hadden dit nog niet eerder meegemaakt.
Dit zou een lange dag worden die begon met regen. Hier worden we echt niet goed van. In de regen dus naar Swaziland en met een bewegwijzering waar wij geen touw meer aan vast konden knopen. Bij de grens met Swaziland was er erg vriendelijke douane, niet dus. We konden ze wel wat gedaan hebben. Gelukkig konden we vlot door. Via een omweg toch bij ons hotel 'Forrester Arms' aangekomen in de stromende regen. Er was een open haard (een echte!) in de kamer met hout. Die hebben we eerst maar eens aangemaakt want het was kil. 's Avonds begon het weer te storten en flink te onweren. Hopelijk hebben we morgen dan toch eindelijk eens mooi weer; het weer kan van het ene op het andere moment zo veranderen.

De volgende morgen direct naar buiten gekeken: zon en niet zo'n beetje ook. Hij brandde er al lekker op los. Eindelijk. Wij gaan niet meer klagen dat het te warm is, al vallen we er bij neer. Van de omgeving van 'Forrester Arms' niet veel meer meegekregen want we moesten door naar ons volgende adres: Rissington Inn in Hazyview. Wel weer een redelijk lange dag door al die bergen, qua kilometers viel het wel mee. Nou, we hebben weer een beauty van een kamer. Heel apart. Een bad in de kamer met daarom heen een scherm van een bepaald soort hout. Een rieten dak boven ons bed en weer een ruime kamer. En dit is de standaardkamer. 's Avonds maar in het hotel gegeten want we waren moe. Morgen de toeristische attracties bekijken.

We zijn niet al te vroeg opgestaan en vandaag waren de volgende trekpleisters aan de beurt: The Pinnacle (een solitaire rots die ooit onder het zeeniveau heeft gezeten), God's Window (een mooi uitzicht - speciaal voor AzetteC), Wonder view (ook een mooi uitzicht) en de drie rondavels (heel grappig gezicht) en via Pelgrim's Rest (een oud stadje waar goudmijnen zijn geweest) terug naar het hotel. Veel foto's gemaakt en hopelijk zijn ze gelukt Albert, die speciale voor jou.
Vanavond niet in het hotel gegeten. Morgen hebben we niet zo'n lange dag. We gaan dan naar het Kruger Park, in een deel dat Timbavati heet. Ons verblijf wordt dan Gomo Gomo Game Lodge. Dit betekent 2 gamedrives per dag met allerlei extra's. Hoeft Bert niet te rijden, dan wordt die gereden. Nog 6 nachten en dan is de vakantie al weer voorbij (nog 7 nachten en dan zijn we weer thuis ouders!).
Nou Vera, we hebben geen malaria. Als dat het geval zou zijn, dan waren we al weer thuis geweest. Een malaria aanval gaat niet zomaar over. We slikken al een paar dagen onze pillen maar dat is geen garantie dat je geen malaria krijgt.

Tot zover maar weer. Een heel verhaal. We hebben geen idee of we de komende twee dagen internet hebben maar jullie kunnen weer vooruit en zijn helemaal bij. Tot de volgende keer.

Hluhluwe - Hilltop Camp

Gistermorgen vertrokken uit Umhlanga naar Hluhluwe (spreek uit: Shloe-shloewe). Het was gisteren behoorlijk warm. Wij wilden deze vakantie dan toch maar een toeristische attractie bezoeken: Shakaland. Het was eerst een lange weg op gravel/grind. Toen we er waren was het rond 12.00 uur en om 12.30 zou er een dansshow beginnen, gevolgd door een lunch en een rondleiding. Dit zou 3 uur duren en daar hadden wij geen tijd voor want wij moesten op tijd bij het hek van het park zijn. Nou, het zijn werkelijk afzetters daar gezien wat we alleen voor die show moesten betalen. Het was allemaal erg commercieel opgezet en Bert had direct al rechtsomkeert willen maken. Wij hebben nog wat gedronken en dus geen show gezien. Toen de show begon zijn wij weggegaan.
Onderweg niet veel spectaculairs beleefd. We hebben nog twee ananassen langs de snelweg(!) gekocht. We stopten en we konden een hele mand kopen (minimaal 6 stuks). Dat was ons wat te veel en we hebben het meisje goed betaald voor die 2. Heeft zij ook eens een goede dag.
Mooi op tijd kwamen we aan bij de ingang van het Hluhluwe Game Reserve. Van hieruit kun je naar diverse lodges en camps en de onze was nog al een eindje rijden. Er was dus wel allemaal wild. We waren nog maar koud het park binnen of we zagen zwarte neushoorns badderen. Even verderop stond een olifant met zijn kont geparkeerd op de weg en de kop in de bosjes. De enige dingen die je dan kunt (moet) doen zijn: gepaste afstand houden, auto uitzetten en je koest houden. Dat hebben we dan ook gedaan en het duurde gelukkig niet lang voordat ie weer wegging. Verder nog een paar witte neushoorns gespot. Toen we bijna bij ons camp waren, slingerde er een slang de weg over; het was maar een kleintje, maar Bert kreeg de kriebels (volgens hem niet). Ingecheckt en naar onze kamer. Is een chaletje en ziet er aardig uit. We hebben niet veel uitzicht maar je kunt niet alles hebben. We kunnen niet zelf koken dus we moesten in het restaurant eten.

Vandaag de 26e hebben we zelf een stuk door het park gereden. We hebben giraffes, buffels, aardvark/warthog(?), impala's en veel neushoorns gezien. Vanavond doen we een gamedrive (met een ranger) van 1900-2200 uur. Hopelijk spotten we dan nog leeuwen, luipaarden en cheeta's maar dat zal wel te optimistisch zijn. Ze zijn hier wel. Wij moeten ivm die gamedrive vroeg eten dus nu nog maar even internetten en winkelen in de curioshop. Verder geen nieuws meer. Beiden zijn we nog steeds gezond en de muggen en ongedierte vallen (nog) enorm mee. Groetjes.

Bloemfontein, Drakensbergen en Umhlanga

In Bloemfontein hadden we prachtig weer. Warm en zonnig. By the way, in Bloemfontein hebben ze sinds de afschaffing van Apartheid blanke bedelaars. We zagen een vrouw op een kruising staan met een bord waarvan ik alleen 'heb 3 kinders..' heb kunnen lezen. Er zijn hier zelfs blanke parkeerwachters en dat hadden we tot nu toe nog nergens gezien. Heel vreemd. Maar goed, we hadden dus mooi weer maar hoe dichter we bij de Drakensbergen kwamen, hoe bewolkter en donkerder het werd. Dit zal ons toch niet gebeuren? Het viel mee en we kwamen goed aan in het Golden Gate National Park. Een joekel van een slaapkamer met een prachtig uitzicht op de bergen. We waren er niet zo heel vroeg en we hadden een vrij lange dag (400km) gehad dus eerst maar even uitrusten. We waren gedoemd tot een diner-buffet (ik heb hier zo'n hekel aan) en de verwachtingen kwamen dan ook weer uit. 's Avonds regen en onweer gehad maar om s' avonds nu in de bergen te gaan lopen is ook niet wat. Dan maar wat relaxen.

De volgende dag op tijd op want we gaan naar Cathedral Peak. Vlakbij het hotel waren nog twee korte routes die je kon rijden met de auto. Op de eerste hebben we zebra's en hartebeesten gezien. Op de tweede route heeft Bert nog een paar gigantische gieren op de dia gezet en aan het eind van de route stonden nog weer zebra's. Toch nog wat echt wild gezien vandaag. De rit naar Cathedral Peak zal wel weer een mooie rit worden door allerlei verschillende landschappen. Gaandeweg werd het weer steeds bewolkter en we kregen wat lichte regen. Op een gegeven moment reden we in de wolken, dus mistig en nat en dan ook nog van die idiote fietsers met hun led-knipperlichtjes en al die bochten. En er kon ook nog wild oversteken terwijl wij amper een paar meter voor ons uit konden kijken. Maar we hebben dit stuk heelhuids gehaald maar de regen werd niet minder. Uiteindelijk zijn we via Winterton (hordes kinderen en dieren langs en op de weg) bij ons logeeradres Didima Camp aangekomen. Het was echt verschrikkelijk slecht weer. Cathedral Peak staat bekend om zijn prachtige uitzichten maar aangezien wij met het hoofd in de wolken (niet positief) zaten en regen en onweer hadden konden we helemaal niets beginnen. Het is niet leuk maar ook niet ongevaarlijk om dan een wandeltocht te gaan ondernemen dus dat hebben we niet gedaan. We hadden een prachtig huisje, volledig ingericht van koelkast tot magnetron. Het is (kijk maar eens op de website) een heel apart huisje en het was binnen warm. Hoorden we bij het eten(alweer buffet) dat ze de dag ervoor erg warm weer hadden gehad. Wij konden dit haast niet geloven. 's Avonds dus verder ook niet veel kunnen doen dus maar wat lezen. Komen de boeken misschien nog uit?

De volgende morgen was het weer iets beter maar het was zeker niet onbewolkt. We wilden na het ontbijt een wandeltocht gaan maken maar het dreigde alweer te gaan regenen. Helaas, het is ons niet gegund dus al met al weinig van dit deel van de Drakensbergen gezien. Er was nog een San Art Rock Centre op het terrein, een soort museum, waar de hele geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners 'de San' werd uitgelegd waaronder ook de rotstekeningen die ze maakten. Er was nog een show waar e.e.a. nog eens werd uitgelegd met beelden en dat was leuk gedaan.
Op weg naar Lidgetton, niet zo'n hele lange rit. Het weer werd weer echt dramatisch en we hebben dan onderweg ook weinig kunnen zien. We hebben een deel van de Midmar route gereden en die zal echt prachtig zijn bij mooi weer maar wij hebben er weinig aan gehad. Erg jammer. Onderweg nog even gestopt en bij wat winkeltjes gekeken (handgemaakte dingen) en wat gegeten. Toen kwamen we uiteindelijk bij de weg richting ons guesthouse. Dit zou 8km 'all weather road' zijn. Het was zo nat, heuvelachtig en zo glibberig... dan is 8km een heel eind. Toch gearriveerd in de stromende regen maar het is een heel mooi landgoed (en groot!). De auto ziet er uit, dat is niet mooi meer. Moeten we tzt maar laten wassen. Ingecheckt en naar de kamer. De kamer is met een (nep)haard, een veredelde gaskachel, maar dat is wel de enige verwarmingsbron die we hebben dus hij moet aan. Het is erg kil op de kamer. Het blijft regenen dus ook nu kunnen we weer niets doen. Hopelijk is het morgenvroeg beter weer zodat we dan nog even kunnen lopen op het landgoed. Dit guesthouse heeft 5-sterren (niet helemaal vergelijkbaar als bij ons) dus dit zal wel weer chique zijn. Wij hebben geen chique kleren bij ons en wij kunnen nergens anders heen om te eten. Wij gaan echt niet weer die 8km terugrijden om ergens anders te gaan eten. Het eten was echter lekker en niet zo formeel maar het regende nog steeds pijpenstelen. En weer konden we niets doen. Dit wordt vervelend. We hebben de was gedaan want dat wordt wel tijd. We zijn de laatste nachten overal maar 1 nacht geweest en dan is er niet de tijd om het te laten wassen. Gedroogd bij onze haard en het is bijna gelukt om alles droog te krijgen (de volgende morgen dan).

Bij het opstaan direct naar buiten gekeken en wat denk je.... zon! Eindelijk. Nu kunnen we eindelijk het landgoed wat beter bekijken. Eerst maar even ontbijten, uitchecken en dan een wandeling maken. De eigenaren hebben vijf honden en dat zijn hun kinderen. Die dieren willen graag mee als je gaat lopen maar toen wij begonnen te lopen was alleen de spaniel in de buurt en die ging enthousiast mee. Het was wel lekker om even in beweging te zijn dus we hebben een uur flink doorgestapt. Aan het eind van de wandeling kwamen de andere vier honden erbij en die dachten: ze gaan lopen. Helaas, wij waren al aan het eind dus op naar de auto, wandelschoenen uit en op naar de volgende bestemming: Umhlanga (spreek uit: Oemshlanga).
Dit was op zich geen lange rit maar ging grotendeels over de N3 dus dan zie je niet zo heel veel. We zaten ongeveer 30km voor Durban en toen werd het donker. Het zal toch niet weer? Net nu we naar het strand gaan. Maar toen we dichter bij de kust kwamen zagen we blauwe lucht. Het zag er toch goed uit. Bert verheugde zich er al op om te gaan zwemmen in de Indische Oceaan. Ik heb het er niet zo op maar we zien wel. Onderweg bij Durban trouwens verschrikkelijke townships gezien. Dit is nog erger dan wat we bij Kaapstad en andere grote steden hebben gezien. En pal daarnaast natuurlijk de villa's. Het contrast kan niet groter zijn, verschrikkelijk. Laat de regering zich daar maar eens druk over maken.
Aangekomen in Umhlanga vrij snel het hotel gevonden en ingecheckt. En weer een balzaal van een kamer inclusief een magnetron en koelkast. Het weer is goed en de zon brandt behoorlijk. Wij naar zee met de geleende handdoeken van het hotel. Toen Bert met zijn voeten in het water kwam had hij het wel bekeken. Geen duikje. De stroming en de wilde zee trokken hem niet. En er zijn haaien maar daarvoor hebben ze voor de veiligheid netten aangebracht. Nog even langs het strand gelopen maar het wordt uit de zon behoorlijk fris. In de zon is het lekker. Eerst maar even terug naar de kamer en na het internetten straks eten. Nou, jullie zijn eerst weer op de hoogte. Morgen gaan we naar Hluhluwe en daar blijven we twee nachten. Misschien dat we daar nog een nacht-gamedrive gaan doen maar we weten nog niet hoe dat daar allemaal precies gaat. En.... de 26e is ons Bertje jarig! Dus we hebben nog een feestje. We weten niet of het voorlopig lukt om weer te schrijven. We internetten nu weer met een ADSL-verbinding (heerlijk) maar hoe het de komende dagen zal gaan?
Allemaal de hartelijke groeten en tot de volgende keer.

Oudtshoorn, Graaff Reinet en Bloemfontein

We zijn weer in de lucht. Als jullie een gewone email willen sturen (dus niet via de weblog) doe het dan via de tiscali-mail. Dan hoeven we maar 1 webmail te openen en deze lukt soms zelfs niet. Zoooooo langzaam.
We lopen een eindje achter dus van start maar. Maandag gingen we dus van Oudtshoorn naar Graaff Reinet. Dit was een lange rit (370km ongeveer) en de eerste stop was in Willowmore voor een kop koffie bij een vreemde mevrouw.. Verder was er in het dorp niet veel te doen dus maar door. We zijn de rest van de rit bijna in een keer doorgereden. We hebben nog een foto van het begin van de Great Karoo. Het lijkt wel een maanlandschap, erg kaal. Aangekomen in Graaff Reinet redelijk snel het guesthouse 'Andries Stockenstrom'. Een beetje een rare ontvangst door een kokkie. We kregen een kop koffie en toen maar op weg naar the valley of desolation. We zijn hier maar een dag. Op weg naar the valley was er eerst nog een gedeelte van een natuurpark. Er zijn er een stuk of 4 bij elkaar. The valley vond ik niet zo bijzonder want eigenlijk is de hele omgeving zo kaal. Het waaide daar behoorlijk en het weer was bewolkt en regenachtig. Na the valley zijn we nog een game viewing zone ingegaan. Dit is een gebied waar je zelf met de auto door mag rijden en waar buffels, wilde- en hartebeesten, springbokken, gemsbokken, zebra's en andere kleinere dieren te zien zijn. We hebben een heel aantal van de grote dieren gezien. Ook zebra's maar dan wel met de verrekijker; die stonden heel ver weg. Dit was een leuk maar hobbelig ritje over grind/gravel. Toen weer terug naar het guesthouse. Inmiddels was de eigenaresse daar en toen kregen we een hele andere ontvangst. We kregen een karafje wijn en konden gaan zitten. Ze gaf enige uitleg en ze stelde ons voor aan onze buurman Christiaan, een Afrikaner die op zakenreis was. We werden tussen 19.00-19.30 uur verwacht op het terrasje voor een aperitiefje en we schoven aan bij Christiaan. Hij sprak in het Afrikaans (de eigenaresse Beatrice trouwens ook, erg leuk mens) en wij in het Nederlands met af en toe een woordje Afrikaans. Baie leuk. Christiaan heeft voor ons een wijntje uitgezocht en Beatrice kwam langs voor het menu. Uiteindelijk hebben we weer verschrikkelijk lekker gegeten en hele interessante gesprekken gehad met Christiaan. Het is te veel om nu allemaal te vertellen. Toen we na het eten weer op de kamer kwamen stond er een karafje water, een chocolaatje, het bed was opengeslagen en de lampjes in de kamer brandden. Service van de zaak.
De volgende morgen op tijd op want het is een nog langere trip dan gisteren. Op naar de Oude Kraal, 35km onder Bloemfontein. De dag begon met regen en dat was erg jammer want ik had nog wat foto's willen maken. Even geld gehaald, getankt en toen op weg. We kwamen door bergpassen van bijna 1800 mtr hoogte. En veel regen. De Zuid-Afrikanen zijn blij met de regen want de winter is veel te droog geweest. En nu komt de zomer er aan dus dat wordt moeilijk. Verder was er onderweg niet zo heel veel te zien. Ja, mooie landschappen die nu wat meer 'safari-achtig' worden maar het is iedere keer anders. Op foto's zal het voor jullie allemaal hetzelfde lijken. Uiteindelijk dus bij onze afslag aangekomen en nu zouden we 7km gravel/grind krijgen. We slingerden de rimboe in en we dachten: Waar komen we nu terecht? Het was echter de moeite waard maar er is in de verre omtrek geen winkel, geen huizen, niets. Je bent dus helemaal afhankelijk van het guesthouse. Het diner was inbegrepen en het was een 6(!)-gangen diner. In Graaff Reinet al zo lekker gegeten en nu dit weer. Dit wordt een drama en we moeten thuis op dieet denk ik. Het eten was heerlijk maar dit is ook een van de 'Good Cooks'-organisatie waar schijnbaar goede chefkoks bij aangesloten zijn. Beatrice was ook een van hen. Er liep op het terrein een eland rond. Je kon er in de buurt komen (Bert heeft hem zelfs geaaid) maar is ook niet helemaal betrouwbaar. De Oude Kraal is een nog werkende farm uit 1885 maar daar hebben wij verder niet zoveel van gezien. Wel veel ongedierte.

Vanmorgen na het ontbijt dus vertrokken naar Bloemfontein. Toen Bert de tassen in de auto zette stond er een mannetje bij de auto. Hij had de auto gewassen (ongevraagd maar het was wel nodig) en wilde natuurlijk graag vangen. De emmers en een potje met geld stonden naast de auto zodat we het vooral maar zouden zien. Hij was gelukkig met z'n tip. Nu zitten we dus in Bloemfontein te internetten. We hebben geen idee of we in het hotel van vanavond kunnen internetten dus voor de zekerheid nu maar. Dan hebben jullie weer wat leesvoer. Alles is nog steeds goed met ons dus no worries. Tot de volgende keer.