Tzaneen, Pilanesberg NP, Johannesburg
Hallo allemaal,
Nou, we zijn inmiddels thuis (een paar uur) maar we zullen jullie nog eerst even bijpraten over de afgelopen dagen.
Wij zijn in Tzaneen op zoek gegaan naar de theeplantage die in de Lonely Planet vermeld stond, Sapekoe. Nou, niks geen Sapekoe gevonden en een heel eind omgereden (in die hitte) maar uiteindelijk wel de teagarden gevonden. Er werd geen rondleiding meer gegeven want er was net een bus toeristen weggegaan. Nou, dan maar van de nood een deugd maken en wat eten en drinken. We hadden vanuit die tuin een prachtig zicht over al die theevelden in de bergen. Wij zitten zo'n 15 km van Tzaneen en het is niet vertrouwd om 's avonds te gaan rijden omdat er allemaal mensen langs de kant van de weg lopen die je niet snel opmerkt. Overal waar we geweest zijn zie je mensen langs de kant van de weg lopen. En waar ze naartoe gaan? Waarschijnlijk gaan ze naar hun werk of komen ze er vandaan maar soms is er in de wijde omtrek geen huisje/hutje te bekennen. Die mensen sjouwen wat af. Triest eigenlijk. En natuurlijk alleen de zwarte bevolking.
Goed, de volgende dag dus naar Pilanesberg. Dit zou een lange rit worden, ruim 500 km. Het was wederom baie warm. Aangekomen in het Nationale Park van Pilanesberg park en na het inchecken op zoek naar ons chalet. Chalet gevonden en auto geparkeerd en de hele handel weer uitgeladen. Ons laatste stekkie voor 2 nachten. We hadden 's middags in een groot winkelcentrum al warm gegeten omdat we niet wisten of het diner in het park buffet of a la carte zou zijn. Bleek dus a la carte maar we hadden 's avonds ook niet zoveel puf meer om wat te doen. We hebben nog wat gedronken in de bar. Omdat ik de fotocamera's nog in de auto had liggen zijn we nog even bij de auto geweest. Hadden we beter niet kunnen doen want er stond een man op wacht (in z'n auto) en wat bleek... wij stonden op zijn parkeerplek. Wij waren zo druk met het zoeken geweest dat wij niet gezien hebben dat de parkeerplaatsen genummerd waren. Wij stonden op nr. 2 en wij hadden nr. 5. Die man begon toch te schelden en te tieren. Had een of ander onzinverhaal over timesharing en 'zijn' parkeerplaats terwijl die nono nr. 1 had?! En wat scheelde het? Hij moest misschien 3 of 4 meter verder lopen. Ondanks onze excuses ging ie maar door. Nou ja, dan ben je bij ons aan het verkeerde adres natuurlijk. Ons plek was ook bezet dus wij parkeerden maar op nr. 6. Hier hebben we natuurlijk ook nog even een opmerking over gemaakt tegen die man, dat je over zoiets niet zo moeilijk moet doen als je vakantie hebt. Maar hij wist niet van ophouden. Nou, ik (Yvonne) had er genoeg van maar Bert ging nog even door. Ik dacht dat die man ter plekke een hartaanval zou krijgen, zo kwaad was ie. Waarschijnlijk zwaar overspannen en rijp voor de psych. Ik ben doorgelopen naar ons chalet. Ik hoop dat er morgen weer iemand op zijn plaats staat (gemeen he?). Maar als je zo onredelijk bent, dan maak je het er naar.
We kunnen hier zelf weer met de eigen auto door de grote dierentuin rijden dus dat zijn we de volgende dag maar gaan doen. Er schijnt hier erg veel wild te zitten en omdat het niet zo'n groot park is, is de kans dat je dit wild ziet erg groot. Nou, we hebben weer van alles gezien. Weer hordes zebra's en impala's, kudu's, neushoorns, olifanten, waterbokken, springbokken (vindt Bert erg lekker),een suni (een heel kleine antilopesoort), wrattenzwijnen, veel giraffes, nijlpaarden, veel vogels (w.o. weer een visarend, wat zijn die groot) en nog meer kleinere dieren. Op een gegeven moment zag ik in de verte een raar beest lopen, het leek wel een hond. Maar toen ik door de verrekijker keek bleek het een jakhals (black-jacked) te zijn. Hij liep richting impala's maar die hadden hem schijnbaar door want ze spitsten allemaal de oren en keken allemaal dezelfde richting uit. We moesten ertegen racen om op tijd (1900 uur) bij de gate te komen en op het laatste moment zagen we nog een hyena. Het was toen echter al te donker om nog een foto te maken. We waren op tijd het park uit al moesten we nog wel wachten op een mannetjesolifant. Hij stond erg dicht bij de weg en solitaire mannetjesolifanten kunnen erg gevaarlijk zijn. Uiteindelijk was ie iets verder van de weg af dus ramen dicht en voorzichtig erlangs rijden maar wel met die gedachte dat als ie een manouvre maakt we een flinke dot gas moeten geven. Maar hij bleef gelukkig rustig staan eten dus niets aan de hand.
's Avonds in het restaurant gegeten en Bert had de moeilijke keus tussen zebra en impala. Hij heeft gekozen voor impala en het was wel lekker maar het waren chops en geen steak. Leek wel wat op karbonade zei hij (maar daar is hij niet zo dol op?!). De bediening is overdreven vriendelijk hier maar onze 'bedienster' was erg aardig. Ze was eerst zo enthousiast maar een poos later werd ze heel timide. Bleek dat ze net een telefoontje had gehad dat haar grootmoeder was overleden. Erg sneu want het was nog voor tienen en ze moest tot 2300 uur werken. We hadden wel met haar te doen.
De volgende dag, onze laatste dag helaas, zou een lange dag worden. Volgens de Lonely Planet was het de moeite waard om naar het Sun City Hotel (www.suncity.co.za) in Sun City te gaan. Dit is een gigantisch complex dat ooit door ene Sol Kerzner is opgezet. Deze man heeft alles verkocht en heeft een nieuw complex, Atlantis, op de Bahama's opgezet. Na het uitchecken besloten we om weer via de 'dierentuin' te rijden. Het was deze dag bijna 40 graden. De dieren die normaal rondlopen lagen zelfs in de schaduw. De grond zinderde van de hitte. Toch nog wel heel wat dieren gezien. Op een gegeven moment stonden er op een plaats allemaal auto's en dan is er iets bijzonders. Nou, het was iets bijzonders... er liep een cheetah!! Hij was vanaf de een bosje bij de weg (waar wij stonden) het veld ingelopen en wij waren natuurlijk te laat. Hij was een heel eind weg maar met de verrekijker kon je hem zien. Bert heeft een foto gemaakt; hij moest en zou hiervan een foto maken ook al kun je die straks niet zien en wordt het een zoekplaatje. Wij hebben hem nog een tijdje proberen te volgen want er kwamen twee springbokken aangelopen. Dat is net een kostje voor de cheetah. Maar waarschijnlijk waren ze te ver weg of het was hem te warm. Wij konden de cheetah niet terugvinden helaas dus we zijn uiteindelijk maar verder gereden. Via een andere gate hebben we Pilanesberg verlaten om naar Sun City te gaan.
Maar goed, het Sun City Hotel dus. Alleen al om binnen te komen moest je R60 (= bijna €8 pp) betalen. Daarvoor kregen we wel elk een munt van R30 die je kon besteden bij eten of drinken. Toen wilden we naar de Valley of the waves maar toen bleek dat je daar weer apart moest betalen. Nou, we hadden geen idee wat de entree zou zijn maar wij hadden er alweer schoon genoeg van. Niet gezien dus. Bekijken we wel op internet. Er was een gigantische entertainment complex waar bars, restaurants, casino's, amusementshal voor kinderen en volwassenen en nog veel meer ontspanningsmogelijkheden waren. We hebben er toen maar wat gegeten en rond half 6 zijn we richting Johannesburg airport gereden. Dit was nog een trip van 2 uur en we moesten ook nog de huurauto inleveren. Het inchecken moest om uiterlijk 2100 uur gebeuren dus we wilden om 2000 uur op het vliegveld zijn om fatsoenlijk de zaken mbt de huurauto af te handelen. We hadden nog wel wat benzine en we wilden nog een paar liter tanken. Ach, dachten we, we komen nog wel pompen tegen. Nou, niet dus! Op een gegeven moment ging het reservelampje branden en we hadden geen idee hoe ver het nog zou zijn naar een benzinepomp. En we hadden al meer dan 100 km gereden en nergens een pomp. Het was al donker en we waren in de buurt van Pretoria. Het is niet vertrouwd om zomaar ergens een afslag te nemen en te gaan zoeken naar een pomp. Voor hetzelfde geld (of heel wat meer) kom je in een totaal verkeerde wijk terecht en dan heb je echt een probleem. Maar we hadden al heel wat kilometers op reserve gereden en we begonnen 'm toch echt te knijpen. Ik zag voor een afslag ergens een Shell-pomp staan en toen hebben we toch maar besloten om die afslag te nemen. Deuren op slot maar het viel ontzettend mee. Getankt en weer terug naar de snelweg naar het vliegveld. Dat reed een stuk prettiger. De huurauto zonder problemen ingeleverd en toen inchecken. En dan maar weer wachten... Het vliegtuig vertrok maar zo'n 20 minuten te laat (ze beginnen ook veel te laat met boarden voor een 747-400) en dan begint de lange zit. Na het eten heb ik twee slaappilletjes genomen en Bert had twee kleine flesjes wijn gehad als slaapmutsje. Ik heb toch weer een heel aantal uren geslapen en dat was me zonder de pillen niet gelukt. Wij zijn mooi op tijd geland en we hoefden maar 10 minuten op de taxi te wachten. Rond kwart voor een waren we weer thuis en dit is dus echt het einde van een prachtige vakantie.
We zullen t.z.t. foto's van de vakantie op de site zetten en natuurlijk komt er een fotoboek en cd-rom die jullie kunnen zien. By the way, de foto's op de website van Zimbabwe/Botswana zijn echte, door ons gemaakte foto's! Tijdens de vakantie konden we jammer genoeg geen foto's op de site zetten. We waren allang blij als we iets op de weblog konden zetten. De laatste keer konden we niet bij onze emails komen dus dat was erg vervelend.
Totaal hebben we zo'n 6300 km gereden, schadevrij. Bert heeft zijn kilometers voor de rest van het jaar wel gemaakt.
Iedereen bedankt voor de reacties en het meeleven tijdens onze vakantie. We zien jullie wel weer.
Hartelijke groeten, Bert en Yvonne
Nou, we zijn inmiddels thuis (een paar uur) maar we zullen jullie nog eerst even bijpraten over de afgelopen dagen.
Wij zijn in Tzaneen op zoek gegaan naar de theeplantage die in de Lonely Planet vermeld stond, Sapekoe. Nou, niks geen Sapekoe gevonden en een heel eind omgereden (in die hitte) maar uiteindelijk wel de teagarden gevonden. Er werd geen rondleiding meer gegeven want er was net een bus toeristen weggegaan. Nou, dan maar van de nood een deugd maken en wat eten en drinken. We hadden vanuit die tuin een prachtig zicht over al die theevelden in de bergen. Wij zitten zo'n 15 km van Tzaneen en het is niet vertrouwd om 's avonds te gaan rijden omdat er allemaal mensen langs de kant van de weg lopen die je niet snel opmerkt. Overal waar we geweest zijn zie je mensen langs de kant van de weg lopen. En waar ze naartoe gaan? Waarschijnlijk gaan ze naar hun werk of komen ze er vandaan maar soms is er in de wijde omtrek geen huisje/hutje te bekennen. Die mensen sjouwen wat af. Triest eigenlijk. En natuurlijk alleen de zwarte bevolking.
Goed, de volgende dag dus naar Pilanesberg. Dit zou een lange rit worden, ruim 500 km. Het was wederom baie warm. Aangekomen in het Nationale Park van Pilanesberg park en na het inchecken op zoek naar ons chalet. Chalet gevonden en auto geparkeerd en de hele handel weer uitgeladen. Ons laatste stekkie voor 2 nachten. We hadden 's middags in een groot winkelcentrum al warm gegeten omdat we niet wisten of het diner in het park buffet of a la carte zou zijn. Bleek dus a la carte maar we hadden 's avonds ook niet zoveel puf meer om wat te doen. We hebben nog wat gedronken in de bar. Omdat ik de fotocamera's nog in de auto had liggen zijn we nog even bij de auto geweest. Hadden we beter niet kunnen doen want er stond een man op wacht (in z'n auto) en wat bleek... wij stonden op zijn parkeerplek. Wij waren zo druk met het zoeken geweest dat wij niet gezien hebben dat de parkeerplaatsen genummerd waren. Wij stonden op nr. 2 en wij hadden nr. 5. Die man begon toch te schelden en te tieren. Had een of ander onzinverhaal over timesharing en 'zijn' parkeerplaats terwijl die nono nr. 1 had?! En wat scheelde het? Hij moest misschien 3 of 4 meter verder lopen. Ondanks onze excuses ging ie maar door. Nou ja, dan ben je bij ons aan het verkeerde adres natuurlijk. Ons plek was ook bezet dus wij parkeerden maar op nr. 6. Hier hebben we natuurlijk ook nog even een opmerking over gemaakt tegen die man, dat je over zoiets niet zo moeilijk moet doen als je vakantie hebt. Maar hij wist niet van ophouden. Nou, ik (Yvonne) had er genoeg van maar Bert ging nog even door. Ik dacht dat die man ter plekke een hartaanval zou krijgen, zo kwaad was ie. Waarschijnlijk zwaar overspannen en rijp voor de psych. Ik ben doorgelopen naar ons chalet. Ik hoop dat er morgen weer iemand op zijn plaats staat (gemeen he?). Maar als je zo onredelijk bent, dan maak je het er naar.
We kunnen hier zelf weer met de eigen auto door de grote dierentuin rijden dus dat zijn we de volgende dag maar gaan doen. Er schijnt hier erg veel wild te zitten en omdat het niet zo'n groot park is, is de kans dat je dit wild ziet erg groot. Nou, we hebben weer van alles gezien. Weer hordes zebra's en impala's, kudu's, neushoorns, olifanten, waterbokken, springbokken (vindt Bert erg lekker),een suni (een heel kleine antilopesoort), wrattenzwijnen, veel giraffes, nijlpaarden, veel vogels (w.o. weer een visarend, wat zijn die groot) en nog meer kleinere dieren. Op een gegeven moment zag ik in de verte een raar beest lopen, het leek wel een hond. Maar toen ik door de verrekijker keek bleek het een jakhals (black-jacked) te zijn. Hij liep richting impala's maar die hadden hem schijnbaar door want ze spitsten allemaal de oren en keken allemaal dezelfde richting uit. We moesten ertegen racen om op tijd (1900 uur) bij de gate te komen en op het laatste moment zagen we nog een hyena. Het was toen echter al te donker om nog een foto te maken. We waren op tijd het park uit al moesten we nog wel wachten op een mannetjesolifant. Hij stond erg dicht bij de weg en solitaire mannetjesolifanten kunnen erg gevaarlijk zijn. Uiteindelijk was ie iets verder van de weg af dus ramen dicht en voorzichtig erlangs rijden maar wel met die gedachte dat als ie een manouvre maakt we een flinke dot gas moeten geven. Maar hij bleef gelukkig rustig staan eten dus niets aan de hand.
's Avonds in het restaurant gegeten en Bert had de moeilijke keus tussen zebra en impala. Hij heeft gekozen voor impala en het was wel lekker maar het waren chops en geen steak. Leek wel wat op karbonade zei hij (maar daar is hij niet zo dol op?!). De bediening is overdreven vriendelijk hier maar onze 'bedienster' was erg aardig. Ze was eerst zo enthousiast maar een poos later werd ze heel timide. Bleek dat ze net een telefoontje had gehad dat haar grootmoeder was overleden. Erg sneu want het was nog voor tienen en ze moest tot 2300 uur werken. We hadden wel met haar te doen.
De volgende dag, onze laatste dag helaas, zou een lange dag worden. Volgens de Lonely Planet was het de moeite waard om naar het Sun City Hotel (www.suncity.co.za) in Sun City te gaan. Dit is een gigantisch complex dat ooit door ene Sol Kerzner is opgezet. Deze man heeft alles verkocht en heeft een nieuw complex, Atlantis, op de Bahama's opgezet. Na het uitchecken besloten we om weer via de 'dierentuin' te rijden. Het was deze dag bijna 40 graden. De dieren die normaal rondlopen lagen zelfs in de schaduw. De grond zinderde van de hitte. Toch nog wel heel wat dieren gezien. Op een gegeven moment stonden er op een plaats allemaal auto's en dan is er iets bijzonders. Nou, het was iets bijzonders... er liep een cheetah!! Hij was vanaf de een bosje bij de weg (waar wij stonden) het veld ingelopen en wij waren natuurlijk te laat. Hij was een heel eind weg maar met de verrekijker kon je hem zien. Bert heeft een foto gemaakt; hij moest en zou hiervan een foto maken ook al kun je die straks niet zien en wordt het een zoekplaatje. Wij hebben hem nog een tijdje proberen te volgen want er kwamen twee springbokken aangelopen. Dat is net een kostje voor de cheetah. Maar waarschijnlijk waren ze te ver weg of het was hem te warm. Wij konden de cheetah niet terugvinden helaas dus we zijn uiteindelijk maar verder gereden. Via een andere gate hebben we Pilanesberg verlaten om naar Sun City te gaan.
Maar goed, het Sun City Hotel dus. Alleen al om binnen te komen moest je R60 (= bijna €8 pp) betalen. Daarvoor kregen we wel elk een munt van R30 die je kon besteden bij eten of drinken. Toen wilden we naar de Valley of the waves maar toen bleek dat je daar weer apart moest betalen. Nou, we hadden geen idee wat de entree zou zijn maar wij hadden er alweer schoon genoeg van. Niet gezien dus. Bekijken we wel op internet. Er was een gigantische entertainment complex waar bars, restaurants, casino's, amusementshal voor kinderen en volwassenen en nog veel meer ontspanningsmogelijkheden waren. We hebben er toen maar wat gegeten en rond half 6 zijn we richting Johannesburg airport gereden. Dit was nog een trip van 2 uur en we moesten ook nog de huurauto inleveren. Het inchecken moest om uiterlijk 2100 uur gebeuren dus we wilden om 2000 uur op het vliegveld zijn om fatsoenlijk de zaken mbt de huurauto af te handelen. We hadden nog wel wat benzine en we wilden nog een paar liter tanken. Ach, dachten we, we komen nog wel pompen tegen. Nou, niet dus! Op een gegeven moment ging het reservelampje branden en we hadden geen idee hoe ver het nog zou zijn naar een benzinepomp. En we hadden al meer dan 100 km gereden en nergens een pomp. Het was al donker en we waren in de buurt van Pretoria. Het is niet vertrouwd om zomaar ergens een afslag te nemen en te gaan zoeken naar een pomp. Voor hetzelfde geld (of heel wat meer) kom je in een totaal verkeerde wijk terecht en dan heb je echt een probleem. Maar we hadden al heel wat kilometers op reserve gereden en we begonnen 'm toch echt te knijpen. Ik zag voor een afslag ergens een Shell-pomp staan en toen hebben we toch maar besloten om die afslag te nemen. Deuren op slot maar het viel ontzettend mee. Getankt en weer terug naar de snelweg naar het vliegveld. Dat reed een stuk prettiger. De huurauto zonder problemen ingeleverd en toen inchecken. En dan maar weer wachten... Het vliegtuig vertrok maar zo'n 20 minuten te laat (ze beginnen ook veel te laat met boarden voor een 747-400) en dan begint de lange zit. Na het eten heb ik twee slaappilletjes genomen en Bert had twee kleine flesjes wijn gehad als slaapmutsje. Ik heb toch weer een heel aantal uren geslapen en dat was me zonder de pillen niet gelukt. Wij zijn mooi op tijd geland en we hoefden maar 10 minuten op de taxi te wachten. Rond kwart voor een waren we weer thuis en dit is dus echt het einde van een prachtige vakantie.
We zullen t.z.t. foto's van de vakantie op de site zetten en natuurlijk komt er een fotoboek en cd-rom die jullie kunnen zien. By the way, de foto's op de website van Zimbabwe/Botswana zijn echte, door ons gemaakte foto's! Tijdens de vakantie konden we jammer genoeg geen foto's op de site zetten. We waren allang blij als we iets op de weblog konden zetten. De laatste keer konden we niet bij onze emails komen dus dat was erg vervelend.
Totaal hebben we zo'n 6300 km gereden, schadevrij. Bert heeft zijn kilometers voor de rest van het jaar wel gemaakt.
Iedereen bedankt voor de reacties en het meeleven tijdens onze vakantie. We zien jullie wel weer.
Hartelijke groeten, Bert en Yvonne
posted by allaroundafrica @ 15:33
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home